Logline:
Geniale Noa word opgevoed door haar alleenstaande moeder, een geniale wetenschapper die door haar obsessie met haar onderzoek naar kernenergie compleet is doorgedraaid. Uit wanhoop en als een schreeuw om de aandacht van haar moeder te krijgen eet Noa een stuk radioactief materiaal. Maar wanneer ze na de zelfmoord van haar moeder in een weeshuis terecht is gekomen, komt ze erachter dat dit verstrekkende gevolgen heeft. Er groeit iets in haar wiens honger niet te stoppen is.




Technical specs
ARRI Mini 
Angenieux HR 25-250 T3.5 
1.85:1

Synopsis

Noa wordt opgevoed door haar alleenstaande moeder, een wetenschapper die zo geobsedeerd is met haar onderzoek naar kernenergie dat ze doordraait en haar kind verwaarloost. In haar wanhoop en als schreeuw om de aandacht van haar moeder eet Noa een stuk radioactief materiaal uit een van haar kinder- scheikunde-speelkitjes. Maar tevergeefs. Haar moeder draait steeds verder door en haar paranoïde gedachtes over dat haar onderzoek wel eens gebruikt zou kunnen worden voor een vernietigingswapen voeren de boventoon. Ze ziet nog maar een uitweg: ze moet alles wat met haar onderzoek te maken heeft vernietigen, ook zichzelf en Noa. Haar moeder pleegt zelfmoord door zich te vergassen in een auto, met haar dochter op de achterbank. Maar Noa overleeft.
Noa wordt naar een speciaal weeshuis voor absurd intelligente kinderen gestuurd dat gerund wordt door de staat, waar ze klaargestoomd worden om het allergrootste vernietigingswapen allertijden te bouwen; de atoombom. Noa doet haar best om het weeshuis haar thuis te maken maar als enige vrouw valt ze er compleet buiten. Alleen dat is niet haar grootste probleem, Noa heeft een heftig jeukende huiduitslag die alleen maar erger wordt en een ongelooflijke honger die niet te stillen blijkt met normaal voedsel. Maar wanneer Noa op een dag tijdens een van de chemie lessen in aanraking komt met uranium voelt ze een sterke aantrekkingskracht. Ze kan het niet laten, ze moet het eten. Even lijkt Noa haar oplossing gevonden te hebben voor de intense uitslag en het eten van de uranium geeft haar de controle en kracht waar ze altijd zo naar verlangt heeft. Maar hoe lang kan ze die controle behouden wanneer ze erachter komt dat er een radioactieve massa in haar buik groeit.

Visuele breakdown

In deze film zal het verhaal worden verteld met focus op de protagonist, Noa of zij op focust. We kijken naar Noa die reageert op haar omgeving en kijken over haar schouder mee naar wat ze ziet. Hoe wij ‘cinematografisch’ naar- of met Noa meekijken zal haar gevoel of gedachten representeren. Hiermee is de cinematografie subjectief. De camera is dus een verlengstuk van haar. We laten zien hoe zij kijkt naar haar omgeving en ook haar zelfbeeld. In de film zullen we ten alle tijden ongeveer evenveel weten als Noa.


    Licht en kleur:
De balans tussen groen en oranje komt naar voren in colorgrading en belichting. We belichten vooral met warm licht gemotiveerd door practicals. Alles wat door dit warme licht geraakt wordt staat symbool voor ook die geniale/positieve kant van Noa. In de colorgrading zorgen we dat het groen meer naar voren komt in de schaduwen/donkere tonen. Dit staat symbool het negatieve of de waanzin kant van Noa. Bij de afwezigheid van warm of überhaupt licht zal dit dan vooral naar voren komen.
Omschrijving volgens de regisseuse, Nina; ‘Donker terwijl het buiten licht is.’
In de film zal er te spreken zijn van uitgesproken contrast. Clair-obscur. Dit representeert de krachtige en tegelijkertijd de kwetsbare kant van de protagonist. Dit geeft een dramatische lading aan het beeld waar het gaat over een conflictrijk personage. Wanneer de dramatische lading in het verhaal aangesterkt moet worden wil ik aan de donkere kant van de protagonist filmen. Zodat het juiste gevoel van Noa overkomt op de kijker. Wanneer Noa zich op de grond bevindt. Verkeerd Noa bijna in een beestachtige staat. Om haar nog onmenselijker te maken wil ik hier kiezen voor toplicht. Zo creëren we op die manier panda-ogen, hierdoor voelt Noa onmenselijker aan.


    Lensgebruik + textuur:
In de film wil ik de overgang tonen van genialiteit naar waanzin. Dit doe ik door langzaam in - of uit te zoomen op momenten waar er te spreken is van de overbrugging van die dunne grens. Denk hierbij aan een moment waar ze zich overgeeft aan haar innerlijke drang om uranium te eten. Ook representeert dit de transitie tussen Noa’s bewustzijn van haar omgeving en als ze diep in haar eigen wereld zit.  Ik haal inspiratie uit de film ‘Good Time’ van de Sadfie Brothers. Aan het einde v/d film wordt zo’n manier van zoomen toegepast. Het brengt een wonderlijke immersieve lading met zich mee. De look zal ondersteund worden door een karaktervolle vintage lens: Angenieux 25-250 3.5 optimo. De lens brengt iets ruws met zich mee in het contrast, tegelijkertijd is het ook erg zacht en lief in de textuur. Ik wil een vintage lens gebruiken om de hardheid van het digitale op te breken.
Het contrast in deze lens zal ook van toepassing zijn bij het laten zijn de textuur van de huid. Aangezien deze film een bodyhorror is, mag ‘voelbaarheid’ van de huid aanwezig zijn. Dit met het doel van immersie.


    Compositie en ontwikkeling in camerahoogte:
In de film zullen er momenten zijn waar Noa verkeerd in een status van hyperfocus. Een terugkerende compositie om dit gevoel te ondersteunen zal het een uitsnede zijn waar het subject buiten het kader kijkt. Een shot als dit geeft het gevoel dat het subject bezig is met iets in zijn/haar hoofd. Dit gebeurt ook in de film waarvan een still hieronder te zien is; ‘Trois Couleurs; Bleu’. Een verhaal over een vrouw die verscheurd is van verdriet door tragisch verlies. Vaak zit zij in haar hoofd, net zoals de protagonist van onze film; Noa.
Omdat feminisme een belangrijk thema is van de film wil ik Noa krachtig afbeelden. Ik ga spelen met hoogte in de film. Groei is in mijn optiek krachtige fase van een individu. Het laat zien waar je vandaan kwam en waar je nu bent. We motiveren de hoogte van de camera door Noa haar zelfbeeld. Aan het begin van de film en in de flashbacks zal Noa onderdanig zijn aan haar omgeving. Dit beelden we dan vaker af vanuit een hoger perspectief. Maar door haar ontwikkeling in controle wordt ze zelfverzekerder. Gedurende de film wordt zij dominant over de camera. We zullen later in de film meer van onder filmen waardoor Noa groot wordt van zichzelf en neerkijkt op de kijker.
Dan is er ook nog een moment waar Noa overrompeld wordt door haar eigen innerlijke drang/waanzin. Er zijn momenten waar zij op de grond zit en wij gaan daar als in mee qua camerahoogte. Dit is letterlijk haar laagste punt. Wij gaan hier weer mee in het zelfbeeld van Noa. We suggereren hier dat Noa in een dierlijke staat verkeerd door de ooghoogte van een dier naar Noa kijken.

Regisseur;
Nina Raaijmakers


















Eerdere Samenwerking:

Somnium (2020)
Korte film