Een blik door mijn lens
Als Director of Photography en maker fascineert mij de ambiguïteit van individuen en hun wisselwerking met hun omgeving.
‘Beyond the Sun’
Logline:
Een jonge, nieuwe bewaker begint zijn dienst in een detentiecentrum met een slechte reputatie. De bewaker verandert van een menselijk, welwillend persoon naar iemand die geen moraal heeft. Beyond The Sun is een korte fictiefilm over de onmenselijkheid van Syrische detentiecentra en het ‘onmenselijk’ maken van de bewakers.
Technical specs
Sony FS7 + Atomos Shogun
Zeiss distagon + Speedbooster (21, 35, 50, 80)
1.85:1
Synopsis
Een jonge, naïeve nieuwe bewaker (Nader, 22 jaar oud) komt in een gevangenis om zijn dienstplicht te doen.
De film begint met een propagandistische toespraak die wordt gegeven door de officier Issam (man, 40`s jaar oud), hij geeft de toespraak aan 6 nieuwe soldaten, een van de nieuwe soldaten is Nader. Als Issam klaar is met de propagandistische toespraak biedt hij, verplichtig, een course aan. De nieuwe bewakers moeten een gedetineerde slaan om te laten zien dat de soldaten loyaal zijn voor Syrië.
Het lukt alle soldaten om een gedetineerde te slaan, behalve Nader. Nader vindt het lastig om iemand zomaar te gaan slaan. Nader gehoorzaamt de opdracht niet, waardoor Issam boos wordt. Issam geeft een straf aan Nader. Nader moet naakt staan naast de andere nieuwe soldaten. Daarna geeft Issam de opdracht aan de andere nieuwe soldaten om Nader te klappen op het gezicht. Vervolgens geeft Issam de opdracht aan een gedetineerde om Nader te slaan. De gedetineerde heeft geen keuze alleen maar de opdracht gehoorzamen van Issam.
Nader voelt zich vernederd. Issam ziet dat Nader gefrustreerd is. Issam vraagt Nader nog een keer om een gedetineerde te slaan. Nader heeft innerlijk woede, dat wordt gezien op zijn gezicht, en vervolgens gaat hij een gedetineerde slaan en slaan. Nader heeft geen controle meer op zichzelf.
Visuele breakdown
Het centrale thema in deze film is situationisme. We willen laten zien hoe een omgeving invloed kan hebben op het gedrag van een persoon. Hierin willen we de kijker laten twijfelen over de ethiek van een bewaker in een gevangenis. We vergroten met de camera en belichting gedurende de film letterlijke en figuurlijke afstand tussen de kijker en protagonist genaamd; ‘Nader’. Zo ziet en ervaart de kijker dat de protagonist onderdeel wordt van zijn omgeving, de antagonist in dit verhaal.
Ontwikkeling in vertelperspectief en compositie:
De omgeving is de motivatie voor het vertelperspectief. De ontwikkeling van Nader staat centraal. Door de situatie te introduceren met een subjectief vertelperspectief willen we de kijker een eerste rij ervaring bieden. We zien in close-ups Naders reactie op zijn omgeving. We laten hiermee zien hoeveel invloed de omgeving heeft op hem. Dit is vooralsnog het enige houvast die wij als kijker hebben op de situatie. Dit is dan onze enige waarheid. Dit ontwikkelt zich naar een objectiever vertelperspectief. We willen laten zien dat Nader een tandwiel wordt in de gruwelijke machine; de gevangenis. Om dit te bereiken zal er in compositie, lenskeuze en fysiek meer afstand ontstaan tussen Nader en de kijker. Hierdoor krijgt de kijker minder mee van zijn emoties. Doordat de kijker minder meekrijgt van zijn emoties kan hij als een koudbloedige martel-/moordenaar worden gezien. Het doel wat wij willen bereiken; de spreekwoordelijke overgang van mens naar dier door zijn omgeving.
Hiërarchie in deze omgeving is kenmerkend, In het begin is Nader nog onderdaan van zijn omgeving. Daarom kijken we met de camera veel op hem neer. Als wij over zijn schouder meekijken naar de omgeving bekijken we dit vanuit een lager perspectief.
Naarmate het plot zich ontwikkelt zal er in de compositie meer afstand zijn. Dit vervaagt de aanwezige hiërarchie. Hierdoor zal duidelijk verschil in hoogte minder van toepassing zijn en zullen we vooral op algemene ooghoogte draaien.
Licht:
Ik wil met de belichting de titel representeren; ‘Beyond the Sun’, een macabere omgeving waar het grootste deel van de locatie artificieel wordt verlicht; TL-buizen, muurlampen en zoeklichten die van buiten naar binnen schijnen. In de film wordt er gemarteld en vermoord, dit kan het daglicht niet verdragen. Om dit te symboliseren zal zelfs het artificiële licht minimaal de ruimtes verlichten. Er is dus te spreken van donker beeld, donkerder dan clair-obscur.
Daarnaast is de ontwikkeling van de protagonist een belangrijk gevolg van de situatie. Er zal een transitie plaatsvinden gedurende de film. Een spreekwoordelijke overgang van mens naar dier. Aan het begin zijn de ogen van de (nog) ‘goede’ protagonist duidelijk te zien. Naarmate de ontwikkeling van het plot zal het licht uit de ogen verdwijnen en plaats maken voor zielloze, onmenselijke donkere ogen. Deze ogen kan je herkennen uit ‘The Godfather’, ook wel bekend als de term panda-ogen. Dit zal een onmenselijk gevoel overbrengen naar de kijker.
Lenskeuze + Textuur:
Ruis als textuur zal een goede toevoeging zal zijn aan dit project. Het zorgt voor een onzuiver beeld. Passend bij de setting en gebeurtenissen. Daarnaast brengt de korrel van ruis een rauwe lading met zich mee. In de ondergrondse scene’s van ‘Fight Club’ van David Fincher is er te spreken van die textuurrijke ruis die ik naar voren wil laten komen in ‘Beyond the Sun’. Dit zal goed samengaan met de spaarzame tóch contrastrijke belichting van de film.
Ik wil niet dat de ruis ervoor zorgt dat het beeld zachter wordt daarom heb ik ter ondersteuning gekozen om deze film te draaien op een set van zeiss lenzen. Deze lenzen zitten hoog in het contrast en zijn vrij scherp.
Kleur:
De omgeving in de film moet vies aanvoelen. Met als motivatie dat het een grimmige/macabere setting is. Een film waar dit goed gebeurt is ‘Hunger’ (2008) van Steve Mc Queen. Zoals te zien is het veel aan de donkere kant. De highlights zijn een soort vieze groen/blauw/geel. Vrijwel niets is puur, allemaal gebroken of vervuilde kleuren. De midtones zijn vooral aan de bruine/groene/navy kant. Zo donker en vies dat het dicht bij het donkergrijze zit. Zwart is in deze film ook echt zwart. De skintones van de subjecten zullen mee mogen gaan met de vieze kleuren van de omgeving. Het mag best kil aanvoelen, dus warme tonen zullen niet direct naar voren komen. Hierdoor voelen de individuën levenloos. Dit nemen we mee in de colorgrading.
Regisseur;
Yazan Rabee
Eerdere Samenwerking:
De Reis (2019) Korte film
Wadaa (2018) Korte film